Geschiedenis van PIET VOSKAMP

1968  – 2001

Piet Voskamp (Utrecht, 1936) vertrok na het basisonderwijs naar Amsterdam om de opleiding tot (bromfiets)monteur aan het Centraal Bureau Rijwielhandel te volgen. In deze periode –  eind 50-er jaren – streek hij – op zijn Puch SGS 175cc – nagenoeg elk weekend met zijn tentje neer op de Zandput in Vrouwenpolder. Het was in die tijd niet meer dan een koeien-wei van de familie De Vlieger,  met als enige voorzieningen een zwengelpomp voor grondwater en een ‘schijthuis’ (met hartje) aan de sloot. Piet ontmoette daar Ineke Dobbelaar, die daar – samen met vriendinnen – ook haar tentje had opgeslagen. Al gauw werden zij verliefd. Een liefde die in 1963 resulteerde in een huwelijk, inclusief kerkelijke bevestiging in de Ontmoetingskerk aan de Oosterscheldestraat.

KRUIDENIEREN

Piet kon na de bruiloft gelijk aan de slag in de VeGé, de kruidenierswinkel van de ouders van Ineke, gevestigd aan de Breeweg. In die jaren was het de gewoonte dat de kruidenier in het begin van de week de bestelboekjes bij de klanten ophaalde, om aan het eind van de week de boodschappen aan huis te bezorgen. Kortom het was hard werken om aan de kost te blijven! Piet en Ineke hielen dat zo’n 5 jaar vol, totdat concurrentie van nieuwe supermarkten verdere nering onhaalbaar maakte.

RIJWIELEN

Maar behalve even slikken bleek het voor Piet een prachtige kans om zijn al levenslange interesse in fietsen en bromfietsen verder te ontplooien. In 1968 startte hij met de verkoop van (brom) fietsen. Merken als Zundapp, Berini, Sparta of Puch konden op bestelling worden geleverd. In de loop der tijd werd het winkelpand te klein. Aanneembedrijf Stoppels (ook van ‘t Zand) zorgde dat de gevel tot volle breedte doorliep tot aan de Kerksteeg. De reparatiewerkzaamheden en de verkoop brachten nu meer op dan de grutterswaren destijds. Er was ook een handpomp voor de levering van tweetakt benzine. Zo werkte Piet 10 jaar lang zonder knecht. Een goede bron van inkomsten was de verkoop van bromfietsonderdelen met name de opvoersetjes. Menig ‘nozem’ verbeterde zijn brommer – lang niet altijd legaal – op het binnenplaatsje achter de winkel.

De politie bleef desondanks toch Piets beste vriend. Hij beleefde met het Middelburgse politiekorps een unicum: hij mocht met een 5-jarig contract 65 rijwielen verhuren aan dit korps, eerst het merk DCR, later de Gazelle. Daarna werd deze overeenkomst 4 maal herhaald, waarmee hij gedurende 25 jaar voor de mobiliteit van de Politie heeft gezorgd!

In 1984 neemt Piet Voskamp een ‘knecht’ in dienst: Ary Joosse. Vanzelfsprekend was dat niet, want Ary was – naar de mening van Piet Voskamp –  belijdend lid van de ‘verkeerde’ kerk. Omdat ook destijds goed personeel niet bij bosjes werd aangeboden kreeg Ary het voordeel van de twijfel.

De zaken gingen zeer goed en de honger naar uitbreiding was nog niet gestild. De oplossing kwam letterlijk ‘uit de buurt’. Smid Adrie de Poorte had een smederij en een travalje. Het gebeurde nogal eens dat Piet bijsprong om de onwillige paarden voor het beslaan in de travalje vast te zetten. Behalve het beslaan van paarden, verkocht de Poorte ook kachels en voerde smeedwerk uit. Toen de smid in 1972 zijn werkzaamheden beëindigde, kon Piet voor de smederij een klein houten gebouwtje plaatsen voor de opslag van nog meer fietsen. Zijn oog viel echter op het pand erachter, eigendom van de heer Olieslager en in gebruik als ‘hangplek’ door jongeren. Uiteindelijk krijgt Piet dit pand ook in eigendom en laat in 1991 de laatste verbouwing uitvoeren. Een jaar later stapt Ary Joosse in de VOF. Ze zijn dan met z’n drieën in de zaak.

In 1992 voorspelt Piet Voskamp de hybride toekomst van het fietsen in Nederland. ’In alles, en zeker met de nieuwe showroom, heeft Ary Joosse een belangrijke rol gespeeld’ benadrukt hij nog maar eens in een interview in de Scheldebode. ‘Die man is goud waard. Het is natuurlijk iemand die op de loonlijst staat, maar toch. Ary gaat overal mee naar toe, naar beurzen noem maar op. Moeten er beslissingen worden genomen, dan wordt er met Ary overlegd. Overigens, als Ary er niet was geweest was deze nieuwe zaak er misschien niet eens gekomen.’