VOOR DE LIEFDE NAAR ZEELAND

Door: Erica van Strien

Middelburg, april 2025 — De afgelopen maanden stond het leven van William Leenheer (27) behoorlijk op z’n kop. Hij kocht een klushuis in Middelburg, bereidde zich voor op zijn huwelijk met de Zeeuwse Sifra, verhuisde tijdelijk naar zijn schoonouders in afwachting van hun nieuwe stek én begon aan een nieuwe baan bij Fietsspecialist Voskamp.
Hoog tijd om kennis te maken.

Je zit er opvallend ontspannen bij, ondanks alles wat er speelt.

William: “Het moet allemaal nog een beetje landen, denk ik. Zodra we getrouwd zijn en in ons eigen huis wonen, komt er meer rust. En dan zal het besef dat mijn familie nu verder weg woont waarschijnlijk ook wat meer doordringen. Gelukkig heb ik geen heimwee, al was ik altijd wel erg aanhankelijk naar mijn familie toe. Maar op een gegeven moment begon ik juist meer te verlangen naar nieuwe uitdagingen. Dat heeft zeker geholpen bij deze grote stap.”

Hoe komt iemand uit Ridderkerk in Middelburg terecht?

“Sifra en ik leerden elkaar kennen op een christelijke jongerenconferentie in Amerongen. Er waren zo’n 200 jongeren en iedereen werd in groepjes ingedeeld. Mijn naam stond nergens tussen — totdat ik bij de groepsleiders keek. Blijkbaar was ik daar ineens een van. In dat groepje zat ook Sifra en zij was juist degene die het gesprek op gang hielp. Ze viel meteen op,” lacht William.
“We hielden contact, en inmiddels kennen we elkaar ruim 3 jaar. Sifra is het nichtje van mijn huidige collega Harm. Tijdens onze eerste afspraak zei ze al gekscherend: ‘Ik ga hier nooit weg, dus jij zult moeten bewegen!’ En dat is dus gebeurd. We wonen nu tijdelijk bij haar ouders en hopen in mei te trouwen. Ons huisje in Dauwendale — op vijf minuten fietsen van Voskamp — is dan ook klaar.”

Je kreeg niet alleen verkering met het nichtje van een collega, maar besloot ook hier te komen wonen én werken. Best een stap.

“Eigenlijk viel dat best mee,” vertelt William. “Techniek zit er bij ons thuis wel in. Mijn vader en broer zijn automonteur, en ik heb altijd al iets gehad met fietsen. Niet zozeer het fietsen zelf, maar vooral het sleutelen eraan vind ik geweldig. Dat begon al vroeg: ik was negen toen mijn vader een mountainbike kocht. Ik wilde er ook één, maar had er natuurlijk geen geld voor. Toen heb ik twee oude barrels gekocht en daar samen met mijn vader één goede fiets van gemaakt. Daar is het begonnen, denk ik.”
“Op mijn 14e liep ik snuffelstage bij een fietsenwinkel. Tot die tijd wilde ik architect worden, maar die stage veranderde alles. Ik vond het werk leuk én ik bleek er goed in. Daarna solliciteerde ik bij een grote zaak in Barendrecht, waar ik de opleidingen fietstechnicus en eerste fietstechnicus volgde.”
William: “Nog wel een leuk detail: op mijn 15e begon ik bijna een eigen fietsbedrijfje, samen met mijn beste vriend. We kochten oude racefietsen op, knapten ze op en verkochten ze weer. We spraken zelfs met een wethouder over een locatie! Uiteindelijk is het er niet van gekomen — misschien maar goed ook, want bij mijn vriend stonden er op een gegeven moment zo’n 50 fietsen in de tuin. Zijn moeder was daar minder blij mee,” lacht William.

Wat is je rol binnen Team Voskamp?

“Sinds 1 februari werk ik als monteur, en ik help ook aan de balie. Wat me opvalt is hoe veelzijdig het werk hier is. Je hebt niet één vaste taak, je wordt overal bij betrokken. Op zaterdag help ik mee in de winkel, doordeweeks sta ik regelmatig aan de balie én in de werkplaats. Ook check ik mail en spring ik bij waar nodig. Ik werk graag samen en voel me echt onderdeel van het team. Iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheden, maar je vangt elkaar ook op als dat nodig is.”

Merk je verschillen tussen werken in Zeeland en de Randstad?

“Het team hier werkt al lang samen en er is een sterke onderlinge band. Dat voel je meteen. Je komt in een warm bedrijf terecht waar mensen werken die ook heel gelijkwaardig met elkaar omgaan. Ary of Ruben stellen zich niet op als ‘de baas’, en dat zorgt voor een fijne, open sfeer. Je krijgt hier echt de ruimte om je plek te vinden.”

Met je familie op afstand is je leven nu wel totaal anders geworden.

“Zeker. Ik kom uit een gezellig gezin met twee broers en een zusje. Ik ben de derde in de rij. Omdat we qua leeftijd dicht op elkaar zaten, trokken we veel met elkaar op. Omdat er nu zoveel tegelijk gebeurt én ik ze nog bijna wekelijks zie heb ik het ‘gemis’ nog niet ervaren. Maar dat was ook iets wat ik meteen tegen Sifra zei: ‘Ik wil hier best komen wonen, maar dan móet er wel een logeerkamer zijn!’ Er is dus ook wel van mijn kant wat onderhandeling geweest,” grijnst hij.

Heb je nog hobby’s?

“Absoluut! Mijn grootste hobby stond ook op de onderhandelingslijst: piano spelen. Ik speel sinds mijn zevende in de kerk en bij verenigingen. Momenteel staat er een piano bij mijn schoonvader thuis, want ik kan echt niet zonder. In ons eigen huis komt een nieuwe piano te staan. Het klushuis is straks helemaal klaar voor de bruiloft — mét logeerkamer én piano.”